küçüktüm daha bebeğim.seni algılayamayacak kadar,orda olduğuna karnımda olduğuna inanamayacak kadar,inandığımda ise çaresizliğimden sana kızacak kadar küçüktüm.sense bir damlaydın karnımda.hissetmemiştim ilk önce hiçbir şey.sonra büyüdün biraz.kıpırdamaya başladın.o zaman anladım ; canımdan bir canlı vardı orda.benimle birlikte yiyiyor,her yere benimle birlikte geliyor ve benimle birlikte büyüyordun. sana dair pişmanlıkların başlamıştı.ama artık tereddüt etmek için bile geç iken pişman olmak hiçbir şeyi değiştirmiyordu...elimden hiçbir şey gelmiyordu.sadece ağlayabiliyordum.hiç bitmeyecek gibi bir sancı tutardı ağladığımda.sende ağlıyordun çünkü,hissediyordum.çok sürmedi bu ikilem.gitmen gerekiyordu bebeğim... şimdi yalnızca rüyalarımdasın.çok güzel bir kız çocuğusun.büyümüşsün.upuzun,simsiyah saçların var.ağlıyorum seni görünce.uzanıp siliyorsun gözyaşlarımı.kızma annecim diyorum.gülüyorsun sadece,arkanı dönüp gidiyorsun...[img]